better people

Chcemy mieć prawdziwych przyjaciół, być lubiani, traktowani poważnie. Mamy dość ciągłego mówienia o dobrym wychowaniu, kulturze, zachowaniu w stosunku do innych. Przecież jesteśmy dobrymi ludźmi. Mówimy dziękuję, dzień dobry, do widzenia. Uśmiechamy się do sprzedawczyni w sklepie. Pomagamy innym. Każdy z nas uważa siebie za dobrego człowieka. Ale kim właściwie on jest?

 Żyjąc w środowisku gimnazjalnym (dziękuję Bogu, że to już ostatnie miesiące), ale także utrzymując kontakty ze znacznie starszymi osobami stwierdzam, że ludzie coraz częściej nie potrafią ze sobą żyć. Dobre wychowanie to nie tylko zwroty grzecznościowe czy ustępowanie miejsca w autobusie. Całe nasze postępowanie wpływa na to, jakimi jesteśmy ludźmi. Wymagamy od innych szczerości, przyjacielskiego traktowania, bycia w każdej potrzebie, a sami tacy nie jesteśmy. Zamiast patrzyć na siebie, wytykamy błędy innym, krytykujemy i czasami nawet obgadujemy. Brak nam empatii, a sporo w nas nienawiści.

Ludzie w dzisiejszych czasach nie potrafią ze sobą rozmawiać. W całym natłoku internetu, facebooka i snapchata straciliśmy umiejętność komunikacji. Zamiast przeprowadzić rozmowę w cztery oczy, mówimy o tym co leży nam na sercu za plecami, a jak przychodzi moment, w którym czas na konfrontacje, przeprowadzamy ją prędzej pisząc na portalach społecznościowych niż w realnym świecie. Boimy się spojrzeć sobie w oczy. Obawiamy się prawdy. 

Wiadomo, że nikt nie jest idealny, każdemu zdarzają się gorsze dni, kiedy cały świat jest zły, a każda osoba jest irytująca. Warto jednak zastanowić się czasami nad sobą. Zrobić własny rachunek sumienia, zobaczyć czy na pewno zawsze postępujemy dobrze. Może się zdarzyć, że wcale nie jesteśmy tacy, jakich siebie postrzegamy. W natłoku codziennych obowiązków zapominamy o małych kłamstwach, zdaniach, które całkiem przypadkiem wyrwały nam się w czasie rozmowy. 

Błędy zawsze dają do myślenia. Sprawiają, że zaczynamy inaczej postrzegać własną osobą, ale także dają motywacje do poprawy. Niezbędne jest zrozumienie, że wszyscy jesteśmy sobie równi- niezależnie od płci, koloru skóry, wyglądu, nazwiska czy religii. Czasami trzeba schować swoją dumę i przyznać się do swojego potknięcia, powiedzieć przepraszam, nie chciałam. Pozostaje tylko uczyć się na błędach, aby stawać się lepszym człowiekiem. 

_________________________________________________________________________________________________

Sama nie wiem czy mogę się nazwać dobrym człowiekiem. Mimo dobrych uczynków, przeprosin, wyrzutów sumienia przez popełnione błędy i dużej ilości pracy nad sobą daleko mi do ideału, ale jestem bliżej, niż kiedyś. Kluczem jest zdanie sobie sprawy, jakie błędy popełniamy. Potem małymi krokami do celu.